Kiedy Edith Piaf poznaje Theo Lamboukasa przyciaga ich siła kontrastów. On wywodzi sie ze szczęśliwej, kochającej rodziny greckiego pochodzenia. Ona jest sierotą z ubogich przedmieść Paryża. Theo jest wysoki, przystojny, w pełni sił, zaś drobniutką, osłabioną Edith toczy od lat ciężka choroba wątroby. Wreszcie wiek: on ma dopiero dwadzieścia sześć lat i życie staje przed nim otworem. Ona jest o dwadziescia lat starsza i doskonale wie, że powoli zbliża się do kresu. Łączy ich natomiast potrzeba bliskości i mimo pozornej pogody, mroczne spojrzenie na życie. Edith sporo przeżyła i straciła wielu bliskich. Theo właśnie wrócił z wojny w Algierii i nie opuszczają go ponure obrazy z pola walki. Kiedy młody mężczyzna pojawia sie pewnej nocy w paryskim mieszkaniu pieśniarki, jeszcze nie wie, że spędzi przy bulwarze Lannes resztę swoich dni. Wkrótce wyprowadzi sie z rodzinnego domu na prowincji i wbrew woli rodziny, rzuci posadę fryzjera w prestiżowym salonie Elizabeth Arden. Zacznie uczyć się śpiewu i przyjmie sceniczny pseudonim wymyślony przez Edith: Theo Sarapo. Rodzicom Theo będzie trudno pogodzić się z myślą o związku ich syna z dużo starszą kobietą, nawet jeśli jest nią Edith Piaf. Niebawem, ujęci jednak wdziękiem pieśniarki, uświęcą ich zwązek w cerkwii. Młodsza siostra Theo zamieszka wkrótce z młodą parą. Osiemnastoletnia Christie zacznie dzielić z państwem Sarapo ich artystyczną codzienność: próby, koncerty, wywiady, zagraniczne tournée. Ale nie tylko. Christie stanie się pośredniczką obydwojga, choć w zupełnie różnych okresach. Najpierw połączy ją nić przyjaźni z żoną swojego brata. Edith pomoże jej umiejętnie wkraczać w dorosłość, zaś Christie będzie pocieszać Edith w chwilach słabości. Wsparcie siostry okaże się nieocenione dla Theo, gdy Edith Piaf zacznie odpływać na drugi brzeg. Szpital, śpiączka, dieta, rekonwalescencja i kolejne nawroty choroby. Aż do pewnej październikowej nocy, gdy życie całkowicie straci swój sens.